ลืมรอยรัก
ทั้งที่ควรจะได้กลับมาทำหน้าที่ภรรยาและแม่อีกครั้งตามเดิม กลับต้องมาพบว่าสามีกำลังรอแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น แถมยังเข้าใจมาตลอดว่าสามีที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ความจำเสื่อมกลับกลายเป็นน้องชายของสามีตัวจริง
ผู้เข้าชมรวม
1,163
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
โรคความจำเสื่อมสำหรับเธอนั้น มันร้ายแรงมากจนแทบทนรับไม่ไหวเมื่อวันหนึ่งได้มารับรู้ความจริง แทนที่จะได้กลับมาทำหน้าที่เป็นภรรยาและแม่อย่างที่ควร กลับต้องมารับรู้ว่าสามีกำลังรอแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น โดยที่ทั้งสองมีลูกชายตัวเล็กอยู่ในวัยน่ารัก แถมลูกสาวของเธอเองก็นับถือคนที่จะมาเป็นภรรยาใหม่ของพ่อว่า ‘แม่’ อีกทั้งตนยังเข้าใจมาตลอดว่าสามีคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ความจำเสื่อมกลับกลายมาเป็นน้องชายของสามีตัวจริง
********************************
ปลายเท้าเรียวหยุดลงตรงที่ขอบผา เท้าข้างขวาโผล่เกินขอบไปช่วงปลายนิ้ว เศษหินร่วงหล่นเช่นเดียวกับใจที่แหลกลาญลงของอลิสาเมื่อค้นพบความจริง มือสองข้างกำหมัดทุบขมับพร่ำบอกให้ตัวเองกลับไปลืมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธออยากนอน ไม่อยากนึกออกว่าเคยเกิดอะไรกับตัวเองไปบ้าง
“อย่านะอลิส!!! กลับมา... กลับมาหาผม หันมาได้โปรดคนดี” ชายหนุ่มที่วิ่งมาถึงคนแรกพยายามยื้อใจหญิงสาวไว้
“กรี๊ด!!! อย่าเข้ามานะ” เธอหันไปตะโกนจนคนถูกห้ามเข้ามาหยุดห่างไปสามช่วงตัว ข้างเขามีคนทยอยเข้ามาเรื่อยๆ จนเธอสับสนไปหมด เขา...อดีตสามีหรือสามีของเธอก่อนเธอจะความจำเสื่อมเมื่อสามปีก่อน ตามมาด้วยว่าที่ภรรยาคนใหม่ของเขาที่เคยทิ้งเขาไปในวันแต่งงานเมื่อเดือนก่อน เด็กผู้ชายตัวเล็ก...ลูกชายของเขากับผู้หญิงคนนั้นที่กำลังตะกายจะวิ่งมาหาเธอ แต่ถูกดึงด้วยน้องชายของเขา...ผู้ชายคนที่เธอเข้าใจมาตลอดว่าเป็นสามีหลังจากความจำเสื่อม และเด็กผู้หญิงที่เพิ่งจะเริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ลูกสาวของเธอกับเขา ที่พร่ำเรียกให้พ่อของตัวเองหยุดวุ่นวายกับเธอ แล้วให้หันไปปลอบโยนหญิงสาวคนนั้นที่ถูกเรียกว่าแม่อยู่ตลอดเวลา
อธิปเริ่มใจเสียเมื่อเห็นสายตาเลื่อนลอยมองคนนั้นที คนนี้ที แต่ไม่เคยเลยที่สายตาเธอจะหันมาหาเขา เท้าแกร่งเริ่มเคลื่อนเข้าไป ในใจพร่ำขอพรให้พระเจ้าเห็นใจความรักของเขาบ้าง คนเคยสูญเสียไปแล้ว ถ้าหากต้องเสียไปอีกครั้ง... อยู่ไปก็คงเหมือนตาย
“ไม่เอาแล้ว... ไม่เอาอีกแล้ว” กรอบหน้าหวานส่ายไปมาเพื่อสลัดภาพต่างๆ เธอไม่อยากอยู่แล้ว ทุกอย่างมันวุ่นวายเจ็บปวดเกินไป พลันเท่าความคิด... ขาข้างหนึ่งก็ถอยหนีความจริงลงไปยังผืนน้ำที่รออยู่เบื้องล่างเสียแล้ว
‘อีกเดี๋ยวก็ไม่เป็นไรแล้ว’ เสียงในหัวก้องดังอยู่อย่างนั้น
ตูม!!!
********************************
เพราะไม่อยากให้ลืมพลอตที่เพิ่งคิดออก
เลยอยากซาวน์เสียงว่าพอจะมีคนสนใจนิยายแนวนี้บ้างป่าว
เนื้อเรื่องค่อนข้างดราม่า ดาร์กที่สุดที่เคยแต่งพลอตออกมา
เผื่อว่าจะได้มาอีกเรื่อง... อิอิ
ผลงานอื่นๆ ของ คุณป้าขายาว ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ คุณป้าขายาว
ความคิดเห็น